สมรรถ, สมรรถ หมายถึง [สะมัด, สะมัดถะ, สะหมัดถะ] ว. สามารถ. (ส. สมรฺถ ว่าผู้สามารถ; ป.สมตฺถ).
[สะมัดถะ, สะหฺมัดถะ] น. ความสามารถ เช่น เขาเป็นคนมีสมรรถภาพในการทำงานสูงสมควรได้เลื่อนตำแหน่ง.
[สะมัดถะนะ] น. ความสามารถ (ใช้แก่เครื่องยนต์) เช่นรถยนต์แบบนี้มีสมรรถนะดี เยี่ยมเหมาะสำหรับเดินทางไกล.
[รด] ก. แต่งงาน เช่น นาย ก สมรสกับนางสาว ข. ว. ที่เกี่ยวกับการแต่งงาน เช่น พิธีมงคลสมรส.
[สมรึดี, สมรือดี] น. ความรู้สึกตัว, ใช้เป็น สมปฤดี สมปฤๅดีหรือ สมประดี ก็มี. (ส. สฺมฺฤติ; ป. สติ).
[สมรึดี, สมรือดี] น. ความรู้สึกตัว, ใช้เป็น สมปฤดี สมปฤๅดีหรือ สมประดี ก็มี. (ส. สฺมฺฤติ; ป. สติ).
[สะมะรึติ] น. ชื่อคัมภีร์ทางศาสนาพราหมณ์ซึ่งแต่งขึ้นภายหลังคัมภีร์พวกศรุติ เช่น คัมภีร์เวทางคศาสตร์ ศูตระ รามายณะมหาภารตะ ปุราณะ ธรรมศาสตร์. (ส.).
ดูใน ส้ม ๒.